Για το Πολυτεχνείο…

……

Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής,
να τραγουδάς κι εσύ απ’ την πλατεία,
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις.

……

Στίχοι: Μέλπω Ζαροκώστα, Μουσική: Νότης Μαυρουδής, Ερμηνεία: Παιδική χορωδία Δημήτρη Τυπάλδου

---

…Όχι. Δε φτάσανε τυχαία στο Πολυτεχνείο. Μήτε κι οργανωμένα φτάσανε. Δεν τους πήγαν εκεί ούτε προβοκάτορες της Χούντας ούτε συνομωσίες και σχέδια της δημοκρατίας μυστικά.

Η οργή τους πήγε εκεί. Η αντίθεση με τη βία, το φασισμό, τη δικτατορία, τη συνθηκολόγηση, τον εμπαιγμό. Ο έρωτας για μια ζωή που να τους εκφράζει.

Η ζωή στένευε. Τα περιθώρια στένευαν. Και η δικτατορία μασκαρευόταν για να τους ξεγελάσει.

Αλλά το ποτάμι φούσκωνε, φούσκωνε, ώσπου πλημμύρισε. Κι οι προβοκάτορες δεν μπορούν να παίξουν με τα ποτάμια. Κι οι δημοκρατίες δε στήνονται μυστικά. Κερδίζονται σε αναμετρήσεις ανοιχτές…

Από το βιβλίο «Σήμερα πεθαίνει ο φασισμός», εκδόσεις Ερμείας.

Παλαιότερη ανάρτηση για το Πολυτεχνείο εδώ.