Μικρασιατική Καταστροφή

Μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου υπεγράφη μεταξύ των Συμμάχων της Αντάντ και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας η Συνθήκη των Σεβρών (10/8/1920) στην πόλη Σεβρ της Γαλλίας.

Σύμφωνα με τη συνθήκη η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέδιδε την κυριαρχία της Μεσοποταμίας (Ιράκ), της Παλαιστίνης και της Υπεριορδανίας στη Βρετανία ως προτεκτοράτα, τη Συρία και το Λίβανο στη Γαλλία ως προτεκτοράτα. Επίσης μέρος της Σαουδικής Αραβίας, η Αρμενία και το Κουρδιστάν θα γίνονταν ανεξάρτητα κράτη. Η Βόρεια Ήπειρος ενωματωνόταν στο ιδρυόμενο Αλβανικό κράτος. Τα Δωδεκάνησα παραδόθηκαν στην Ιταλία, η οποία συμφώνησε να τα δώσει -εκτός από τη Ρόδο και το Καστελλόριζο- στην Ελλάδα, αν και η Βρετανία έδινε την Κύπρο στην Ελλάδα (μετά από δημοψήφισμα).

Στην Ελλάδα παραχωρούνταν τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, η Δυτική Θράκη (από τη Βουλγαρία), η Ανατολική Θράκη (από την Τουρκία -εκτός από την περιοχή της Κωνσταντινούπολης) και η περιοχή της Σμύρνης, η οποία έμενε υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου, αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα Αρμοστή και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια με δημοψήφισμα.

Ο σουλτάνος Μεχμέτ ΣΤ΄, ο οποίος προσπαθούσε να κρατήσει το θρόνο του, έκανε αποδεκτή τη συνθήκη, αλλά το κίνημα των Νεότουρκων υπό την ηγεσία του Μουσταφά Κεμάλ την απέρριψε.

Η Ελλάδα απέκτησε για λίγο τη μεγαλύτερη έκτασή της και έγινε η "Μεγάλη Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών".

Ο ανταγωνισμός όμως των συμφερόντων των συμμάχων και η μεταστροφή της ανατολικής τους πολιτικής, σε συνδυασμό με την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα (Νοέμβριος 1920) που έφερε και πάλι στην εξουσία το βασιλιά Κωνσταντίνο, ανεπιθύμητο στους συμμάχους, ανέτρεψαν την κατάσταση αυτή.

Έτσι η περίφημη Μικρασιατική Εκστρατεία κατέληξε στη Μικρασιατική Καταστροφή και στην αποχώρηση κάθε ελληνικού στοιχείου από τις εστίες του στη Θράκη, στον Πόντο και στην Μικρά Ασία.