Πολυτεχνείο

 

Πάντα επίκαιρο…

 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Τάσος Λειβαδίτης – 1950

 

 

 

Στο βίντεο ο Κώστας Καζάκος απαγγέλει το ποίημα που έγραψε ο Τ. Λειβαδίτης το 1950.
Ξαναγράφτηκε από τον ποιητή αμέσως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ’73.

Κι ο λαός κατέβηκε στους δρόμους.

Κι άφησε πίσω του τη δημοκρατία της 20ής Απρίλη ’67, την ασφάλεια της προστασίας απ’ τους Μεγάλους -την ξένη εξάρτηση, που υποδουλώνει και φέρνει τυραννίες- αλλά και την ησυχία του -το ατομικό του καβούκι που τον έκοβε στα μέτρα της καθημερινής μονοτονίας, της απορρόφησης, της μιζέριας, της παθητικότητας, του φόβου.

Για να πάρει στα χέρια του τη ζωή του, τον κόσμο.

Τόνια Μοροπούλου

 

 

Μια πρόταση για τη γιορτή του Πολυτεχνείου

 

Ηχητικά ντοκουμέντα

• Αδέλφια μας στρατιώτες
• Είμαστε άοπλοι
• Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία
• Εδώ Πολυτεχνείο

Μουσική

• Καλήν εσπέραν αφεντάδες (“Το μεγάλο μας τσίρκο”, Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος, Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης, τραγουδά ο Νίκος Ξυλούρης).
• Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί (Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, τραγουδά ο Νίκος Ξυλούρης).
• Ως τον ύστατο χτύπο (“Παράθυρο στη Μεσόγειο”, Στίχοι: Σαχίμ Κάσεμ -Παλαιστίνιος ποιητής, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, τραγουδά ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης).
• Προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου (“Παράθυρο στη Μεσόγειο”, Στίχοι:Μιχάλης Σταυρακάκης, Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος, τραγουδά ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης).

Βίντεο

Απόσπασμα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου “Η ανατομία μιας Δικτατορίας, 1967-1974

Απόσπασμα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου “Η ανατομία μιας Δικτατορίας, 1967-1974

Απόσπασμα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου “Η ανατομία μιας Δικτατορίας, 1967-1974

Απόσπασμα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου “Η ανατομία μιας Δικτατορίας, 1967-1974

Απόσπασμα από το ιστορικό ντοκιμαντέρ του Θεοδόση Θεοδοσόπουλου “Η ανατομία μιας Δικτατορίας, 1967-1974

Χρονικό γιορτής

Ποιήματα & κείμενα

Για κλείσιμο…

Το πρόσωπο του Πολυτεχνείου είναι ζωντανό…

• Το Πολυτεχνείο δεν είναι Μνημείο - Κραυγή - Ιστορική στιγμή.
• Είναι η αντίσταση στην αφομοίωση.
• Είναι η αμφισβήτηση της ουδέτερης και γκρίζας καθημερινότητας, που κλέβει το χρώμα απ’ τα μάγουλά μας και τη λάμψη απ’ τα μάτια μας.
• Είναι η καθημερινή απόρριψη αλλά και η καθημερινή πράξη.
• Είναι η συμμαχία με το παρόν για την κατάκτηση της ζωής.
• Είναι η διεκδίκηση της ομορφιάς, της φιλίας, του έρωτα, της αλήθειας, του χαμόγελου.
• Είναι η αλλαγή του κόσμου.
• Δεν παραδινόμαστε.
• Το Πολυτεχνείο άνοιξε δρόμους. Δύσκολους κι αντιφατικούς. Αλλ’ ανοιχτούς σήμερα. Ας τους πάρουμε.
• Οι νεκροί του θέλουν αγώνα κι ένα δάκρυ.
• Είναι η πρόκληση του μέλλοντος.
• Είναι η νέα πνοή ζωής, κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης, που μας ενώνει.

Τόνια Μοροπούλου